Stjórnvöld vissu um mögulega fæðingargalla af rýrðu úrani.

DV greinir í dag frá því í dag að "Sprengjur Bandaríkjamanna valda fæðingargöllum og krabbameini." Af þessari hættu vissu íslensk stjórnvöld í janúar 2004.

Utanríkisráðuneytið tók formlega við greinagerð sem varar við mögulegum hættum af rýrðu úrani í Írak þann 19. Janúar 2004. Ritari Halldórs Ásgrímssonar þáverandi Utanríkisráðherra vottaði með undirskrift móttöku hennar. Greinagerðin mælti með því að íslensk stjórnvöld vari Íslendinga við þessari hættu. Á þessum tíma voru Íslendingar að störfum fyrir landhelgisgæsluna í Írak. 

Sjá að neðan bæði texta greinagerðarinnar og ljósmynd af vottun ritara ráðherra. 

                                                                                                                 19. Janúar 2004

 

Tilgangur þessarar greinagerðar:

Að gera íslenskum stjórnvöldum grein fyrir heilsutjóni sem Íslendingar gætu orðið fyrir við ferð til Íraks. Þetta á sérstaklega við um íslensku sprengjusérfræðingana Adrian King og Jónas Þorvaldsson, svo og ófædd börn þeirra, þar sem þeir eru staddir í Írak.

Greinagerðin er skrifuð í þeirri von að íslensk stjórnvöld telji ekki rétt að setja líf og heilsu Íslendinga í hættu og vari því Íslendinga við þessari hættu. Hún er einnig skriðuð í þeirri von að sprengjusérfræðingunum Adrian King og Jónasi Þorvaldssyni verði kynnt þessi hætta og boðið að koma heim undir eins í læknisskoðun, þeim að kostnaðarlausu.

Meðfylgjandi greinar af féttavef BBC og Seattle Post-Intelligencer benda á möguleg tengsl ýmisra kvilla (krabbameins, vansköpun fóstra, skaða á lífærum o.fl.)  og geislavirka efnisins rýrðs úrans (depleted uranium), sem bresk og bandarísk stjórnvöld viðurkenna að hafa notað í Persaflóastríðinu 1991 og Írak stríðinu 2002.

 

Neðangreind atriði koma fram í greinunum.

 

Hvað er rýrt úran og hvernig er það notað?

-         Það er eitraður og geislavirkur málmur sem verður afgangs við að auðga náttútulegt úran til notkunar í kjarnorkusprengjur og kjarnorkuver.

-         Hann er 10 sinnum minna geislavirkur en auðgað úran.

-         Hann er notaður í skorfæri af breska og bandaríska hernum því hann gatar brynvörn.

-         Þegar kúlur úr rýrðu úrani fara í gegnum brynvörn verður allt að 70% af henni að talkúmfínu púðri sem dreyfist mjög auðveldlaga með vatni og vindum.

-         Bandaríski herinn hefur viðurkennt að hafa notað um 375 tonn af kúlum úr rýrðu úrani í Persaflóastríðinu 1991.

-         Pentagon og Sameinuðuþjóðirnar áætla að í Írakstríðinu hafi herir Bandaríkjanna og Bretlands notað um 1.100 til 2.200 tonn af kúlum úr rýrðu úrani í Írakstíðinu 2002.

-         Í báðum stríðunum voru kúlur úr rýrðu úrani mest notaðar á Basra svæðinu í suður Írak.

 

Hvers vegna stafar fólki mögulega hætta af rýrðu úrani?

-         Það er eitraður og geislavirkur málmur sem veldur hættulegri geislun einn sentimetra út frá sér.

-         Ef rýrt úran kemst inn í líkama fólks (með mat eða drykk, eða við innöndun,) þá sest það fyrir í honum og veldur stöðugri geislun á nærliggjandi vefi.

-         Á því svæði sem rýrt úran var mest notað í Írak hafa krabbameinstilfellum og fæðingum mikið vanskapaðra barna meira en sjöfaldast milli áranna 1990 og 2002.

-         Breskir og bandarískir hermenn hafa greinst með rýrt úran í líkamanum. Dæmi eru um að magn rýrðs úrans hafi verið 5.000 sinnum yfir hættumörkum í þeim sem komu nálægt skriðdrekum sem kúlur úr rýrðu úrani höfði grandað og 100 sinnum yfir hættumörkum hjá þeim sem voru í Sádí Arabíu, langt frá vígvöllunum.

-         Breskir og bandarískir hermenn eru tvö til þrefalt líklegri að fæða vansköpuð börn.

-         Þriðjungur breskra og bandarískra hermanna sem tóku þátt í Persaflóastríðinu 1991 eiga við óskýranleg heilsufarsvandamál að stríða.

-         Félög breskra og bandarískra hermanna telja, ásamt fjölda sérfræðinga, að rýrt úran sé orsök heilsutaps þeirra og eru að berjast gegn notkun þess.

 

Heimildir:

Af fréttavef:  BBC NEWS

Depleted uranium: the lingering poison

-         http://news.bbc.co.uk/2/hi/in_depth/362484.stm

Gulf War children’s ‘defect risk’

-         http://news.bbc.co.uk/1/hi/health/1576776.stm

A soldier’s experience

-          http://news.bbc.co.uk/2/hi/science/nature/362543.stm

Af fréttavef:  Seattle Post-Intelligencer

Use of depleted uranium weapons lingers as health concern

-         http://seattlepi.nwsource.com/iraq2003/133581_du04.html

  

 

Verða Bandaríkin alræðisríki? - Grein frá 31.12.2005.

Ég birti aftur þessa grein í ljósi þess að Obama og þingið í Bandaríkjunum eru að samþykkja lög sem leifa hernum, og þar með forsetanum sem æðsta manni þeirra, að handtaka bandaríksa borgara á bandarískri grundu án dóms og laga ef þessir sömu aðilar gruna þá um að vera hryðjuverkamenn.

--------------------------------------

Almenningur er farinn að krefja fulltrúa sína um að berjast gegn PATRIOT. Yfir tvöhundruð og þrjátíu bæir, borgir og fylki, með samtals þrjátíu milljónir íbúa, hafa séð ástæðu til að samþykkja ályktun gegn lögunum.

„Valdaræningjar velja alltaf tíma erfiðleika, í andrúmslofti almennrar skelfingar, til að setja lög sem almenningur myndi aldrei samþykkja ef tilfinningahitinn væri minni.“ Þessi varúðarorð mælti Jean Jaques Rousseau fyrir tveimur og hálfri öld.

U.S.A. PATRIOT lögin, sem í dag eru úthrópuð um öll Bandaríkin fyrir að grafa undan borgaralegum réttindum, voru samþykkt af bandaríska þinginu, í andrúmslofti almennar skelfingar, mánuði eftir hryðjuverkin 11. September 2001.

PATRIOT lögin.

 

Í  Washington Post  þann 21. apríl 2003 segir: „Þingmenn og hagsmunahópar beggja vegna á stjórnmálasviðinu eru farnir að vekja athygli á hættum laganna sem veita ríkisstjórninni fordæmalaus réttindi til að njósna um borgara.“

Í viðtali við The Texas Observer þann 31. janúar 2003, var fulltrúaþingmaðurinn og republikaninn Ron Paul frá Texas spurður um PATRIOT lögin. Hann sagði: „Við höfðum ekki einu sinn aðgang að lagafrumvarpinu áður en við greiddum atkvæði… afgreiðsla laganna var hryllileg.“

Á  ABC NEWS  þann 23. maí 2003 segir fulltrúaþingmaðurinn og republikaninn Don Young, sem á sínum tíma samþykkti lögin, að hann myndi vilja afturkalla hluta þess valds sem lögin gefa alríkisstjórninni. Hann heldur áfram með því að segja: „Ég held að PATRIOT lögin hafi ekki verið úthugsuð. Ég hef miklar áhyggjur af því að með löngun okkar í öryggi og með áhuga okkar á að elta uppi meinta hryðjuverkamenn, gætum við stundum verið á barmi þess að afsala okkur því frelsi sem við erum að reyna að vernda.“

Almenningur er farinn að krefja fulltrúa sína um að berjast gegn lögunum. Yfir tvöhundruð og þrjátíu bæir, borgir og fylki, með samtals þrjátíu milljónir íbúa, hafa séð ástæðu til að samþykkja ályktun gegn PATRIOT lögunum. Þetta eru Alaska, Hawaii og Vermont fylki og m.a. stórborgirnar Baltimore, Chicago, Detroit, Minneapolis, Philadelphia, San Francisco og Seattle.

Ályktun Chicago borgar segir að stjórnarskrá Bandaríkjanna tryggir fólki grundvallar réttindi, þ.á.m: trúfrelsi, málfrelsi og fundafrelsi; persónuvernd; vernd fyrir óréttmætri leit á sér, heimili sínu og hlutum, svo og upptöku þeirra; jafnrétti fyrir lögum og að maður skuli talinn saklaus uns sekt hans sé sönnuð; aðgang að lögmanni; og sanngjörn, skjót og opinber réttarhöld.

Ályktunin segir enn fremur að ákvæði í PATRIOT lögunum brjóti þessi ofangreindu réttindi og hvetur þingmenn til að vinna að ógildingu þeirra ákvæða sem það gera.

Í The Washington Times þann 5. janúar 2004 segir að Þjóðarbandalag borga (The National League of Cities) sem er elsti og stærsti hópur borgarfulltrúa í bandaríkjunum hafi bæst í vaxandi hóp þeirra sem berjast gegn PATRIOT lögunum. Í greininni segir að bandalagið sem telur 18.000 borgir með 225 milljón íbúa „hefur samþykkt ályktun, á sínum árlega fundi, þar sem þingið er hvatt til þess að fella úr gildi hluta PATRIOT laganna.“

Aðgerðir alríkislögreglunnar gegn bandarískum borgurum.

 

Í ABC NEWS þann 12 mars 2002segir Christopher Pyle, fyrrum upplýsingafulltrúi Bandaríkjahers og fyrrum fulltrúi Church nefndar Bandaríkjaþings: „Ég held að fjórða ákvæði [stjórnarskránar] sé ekki lengur til.“ En hún er sú viðbót við stjórnarskrána sem á að tryggja borgara fyrir óréttmætri leit á sér, heimili sínu og eigum, svo og upptöku þeirra.

Í The Washington Times þann 18.júní 2003 sagði John Ashcroft dómsmálaráðherra að hræðsla fólks um að ríkisstjórnin njósni um það séu byggðar á hrakspám.

En mannréttindahópar benda á að skýrslur Church þingnefndarinnar frá 1976 (sjá nánar grein um COINTELPRO: http://jonthorolafsson.blog.is/blog/jonthorolafsson/entry/1104834/) sýna að með vitund dómsmálaráðherra og að frumkvæði yfirmanna alríkislögreglunar framkvæmdi alríkislögreglan, í trássi við lög og stjórnarskrá, leynilegar aðgerðir. Aðgerðunum, sem fengu viðurnefnið COINTELPRO, var ætlað að „ trufla og gera tortryggilega löglega stjórnmálastarfsemi bandarískra einstaklinga og hópa, og nota til þess hættulegar og niðurlægjandi aðferðir“. Þær fólu m.a. í sér víðtækar njósnir um almenna borgara.

Þingnefndin komst að þeirri niðurstöðu að aðgerðirnar, sem voru framkvæmdar undir því yfirskini að „vernda öryggi landsins og koma í veg fyrir ofbeldi“ , hefði í raun verið ætlað að „viðhalda ríkjandi þjóðfélags- og stjórnmálaskipan.“

Mannréttindahópar segja að m.a. í ljósi þessara lýsinga er auðvelt að sjá möguleika á misbeitingu þess valds sem PATRIOT lögin gefa ríkisstjórn og leyniþjónustum alríkisins.

PATRIOT II.

 

Í Washington Post þann 21.apríl 2003 segir frá viðauka við PATRIOT lögin, kallaður PATRIOT II, sem var lekið til fjölmiðla í janúar 2003. Þar segir að lögin myndu gefa ríkisstjórninni völd m.a. til að hlera einstaklinga og safna erfðaefnaupplýsingum án dómsúrskurðar.

Í ABC NEWS þann 12. mars 2002 segir frá sama viðauka við PATRIOT lögin sem myndi leyfa „útsendurum alríkisins að handtaka fólk í laumi, án þess að gera fjölskyldu þeirra, fjölmiðlum eða lögmanni viðvart, þar til það væri ákært, sama hve langan tíma það tæki.“ Viðaukinn myndi einnig leyfa dómsmálaráðuneytinu að „svipta borgara ríkisborgararétt sínum fyrir að hafa óafvitandi hjálpað hóp [til dæmis með fjárframlagi] sem tengdur er við samtök flokkuð hryðjuverkasamtök.“

Í sömu grein er sagt frá því að viðaukinn hafi komið fram í dagsljósið eftir að dómsmálaráðuneytið hafði vikum saman neitað að nokkurs konar viðauki við USA PATRIOT væri í smíðum. Þegar John Ashcroft dómsmálaráðherra kom fyrir laganefnd öldungardeildarþings Bandaríkjanna, ávítaði nefndin hann fyrir að vera ekki upplýsandi um málið. Einn nefndarmannanna Patrick Leahy sagði við Ashcroft: „Einhver sem heyrir beint undir þig laug … og það er ekki gott … Ég tel að það sýni leynilega úrvinnslu við þróun þessa [lagafrumvarps].“ Ashcroft neitaði því að til væru lokadrög að lagafrumvarpi til að rýmka tök framkvæmdarvaldsins til að berjast gegn hryðjuverkum.

Í greininni sagði Michael Greenberger við lagaháskóla Marylands og starfsmaður í dómsmálaráðuneytinu í tíð Clintons að „drögin hafa öll einkenni skjals sem hefur verið yfirfarið aftur og aftur … Þetta grefur verulega undan öllum staðhæfingum þess efnis að ráðuneytið hafi ekki verið að vinna að lagaviðauka. “

Eitt umdeildasta atriði PATRIOT II samþykkt.

 

Á heimasíðu bandaríska þingsins segir að þingið hafi þann 21. Nóvember 2003 samþykkti Intelligence Authorization lögin fyrir árið 2004, en þau innihalda einn umdeildasta þátt PATRIOT II laganna.

Á Wired News á netinusegir Chris Schroeder, lagaprófessor við Duke háskólann og fyrrum aðstoðardómsmálaráðherra, sagði eftir samþykkt Intelligence Authorization laganna: „Það fólk sem vill rýmka heimildir alríkislögreglunnar vildi ekki leggja upp laupana [...] Það munu innleiða þessi skilyrði með leynd.“

Samkvæmt heimasíðu Hvíta hússins skrifaði George W. Bush forseti Bandaríkjanna undir Intelligence Authorization lögin laugardaginn 13. Desember 2003. Þrátt fyrir að forsetinn skrifi undir mörg lög á viku var þetta í fyrsta sinn í eitt ár sem hann hafði gert það á laugardegi. Þennan sama dag var fréttin um að Saddam Hussein væri fundinn aðalfrétt flestra fjölmiðla. Gildistaka laganna fékk enga umfjöllun.

Í Washington Post þann 4. Janúar 2004 segir að Intelligence Authorization lögin gefi alríkislögreglunni heimildir til að nota Þjóðaröryggisbréf til að „krefjast viðskipta upplýsinga, þ.m.t, síma og vefnotkun eða fjármálaupplýsinga frá bönkum og fjármála stofnunum, ef málið varðar báráttuna gegn hryðjuverkum. Þessum bréfum fylgir leynd; viðtakandinn má ekki láta vita að hann hafi fengið það, og lágt settir starfsmenn leyniþjónustunnar mega gefa bréfin út án dómsúrskurðar.“ Grein segir einnig að lögin breyti skilgreiningu á fjármála stofnunum og til þeirra heyri nú „tryggingarfélög, veðsalar, sölumenn eðalmálma, póst þjónustan, spilavíti, ferðafélög o.fl.“

Í lögunum segir að forsetinn geti haldið upplýsingum um notkun bréfanna leyndum. Lögin útiloka því að dómstólar og þing geti haft eftirlit með því að þessum víðtæku heimildum verði ekki misbeitt.

Ummæli Tommy Franks um framtíð Bandaríkjanna.

 

Í St. Petersburg Times, Florida þann 7. desember 2003 segir frá ummælum Tommy Franks hershöfðingja og yfirmanns herafla Bandaríkjanna í Írakstríðinu. Hann spáir því að „atvik sem orsakar stórfeld dauðsföll“ gæti fengið „íbúa okkar til að efast um stjórnarskrána og hafið hervæðingu landsins.“

Í greininni kemur fram að „ef stunga hryðjuverka finnst aftur, gæti fasismi rutt sér til rúms í kjölfarið.“ Greinin heldur áfram: „Veltu því fyrir þér hve langt niður þann veg við höfum þegar gengið: Samþykkt US PATRIOT laganna hefur veitt ríkisstjórninni óvenjuleg völd til að njósna um Bandaríkjamenn án þess að gefa fyrir því ástæðu. Alríkislögreglan hefur verið gefið lausan tauminn til að njósna um Bandaríkjamenn sem mótmæla stríðinu. Innflytjendur hafa hundruðum saman verið leynilega hnepptir í varðhald og fluttir úr landi.“

Grein St. Petersburg Times lýkur með orðunum: „Mun önnur stórfelld hryðjuverkaárás á bandarískri grundu leiða til endaloka frelsis og lýðræðis eins og Franks varar við? Ekkert bendir til hins gagnstæða.“

 

--------------------------------------------- 

 

Slóð á upphaflegu greinina: http://web.archive.org/web/20051231051506/http://new.gagnauga.is/greinar.php?grein=29 

POLITICS OF PROJECT EARTH: An open letter to The Zeitgeist Movement.

 

In his Communist Manifesto Karl Marx claimed that in the society he envisioned "the public power will lose its political character" because "in the course of development, class distinctions have disappeared." Yet every state that has claimed to have realized the vision of Karl Marx developed an authoritarian political system with an elite political class. With that in mind lets examine the claim that the new society envisioned by the Zeitgeist Movements Earth Project will not have politics. 

The Greeks of antiquity coined the word Politics to discus "the affairs of the city." More than 2500 years ago in the city of Athens they decided to arrange the affairs of their city in such away that all free men had to participate in politics, in making collective decisions regarding their city and citizens. As a warning to those who wanted no part in that process, one of their most famous philosopher Plato wrote: "The penalty for refusing to participate in politics is to be ruled by worse men than yourself."

Politics is the process of making collective decisions and enforcing them with force, when they are not followed freely. It's a process of fulfilling values with the force of law. It's a practice of legitimizing the use of coercion when it is used to get people to follow the rules that reportedly bring about the realization of those values. Fail to follow the law and you are assumed to have forfeited some of your freedoms or rights. Resist and they will be taken from you with violence.

The Zeitgeist Movements Earth Project outline specific values. Among them are sustainability which has at its roots survival, arguably the most basic human value. Efficiency through the scientific method is then also valued as the way to attain sustainability. Having already prioritized the values of the society, which today is done mostly through party politics, would decrease the scope of politics considerably, but only if people agree on the prioritization of the values, which is assuming a lot. The first political question in Project Earth is therefore: "How is the prioritization of values enforced when people actively go against it?" 

Other values like safety from violence and rape will not disappear even though the frequency of such violations would arguably decrease, as explained the film Zeitgeist: Moving Forward. And just to touch on the deep rooted value of so many people to force their values and morality on others. There would be a call from many to make laws prohibiting drugs, alcohol and pornography, just to name a few moral issues. 

There would therefore be laws stating what could, what could not and what must be done in the community. Obeying these laws would not be voluntary, they would be enforced with threats followed by violence when threats were not enough. And this process of making and enforcing rules for the community, the city, the world, is precisely politics.

Having said that, the Zeitgeist Movement has very desirable goals many people are willing to pursue freely. The general welfare and equality of Project Earth puts it in harmony with the basic goals of both socialism and communism. If these and other goals of the project are then pursued by convincing free individuals to be part of that community, instead of using coercion to compel them to do so, the project also becomes harmonious with the ideologies of libertarianism and anarchism, increasing further the number of people willing to participate.

But is Project Earth communism? If communism is communal ownership of the means of production, lets be honest about it, then it communism. But it has a potential to be very different from Marxism and the authoritarian communism that states have pursued in the past. None the less with collective ownership come collective decisions about that which is owned in common. Granted, the decisions about resources and the means of production and distribution will be based on scientific evidence of what leads best to the fulfillment of the values of the Project, which limits the field of politics from what it is today. But the collective decisions about the affairs of the community are not only about resources, production and distribution.

A community realized by the Earth Project will have politics. But if it's political process is truly democratic with a strong constitution that defends that democracy along with civil liberties and human rights. If the project is implemented by free individuals who defend that constitution and freely agree with the prioritization of the communal values. Then that community might remain a prosperous place where people are free to pursue their happiness in a sustainable way.

With the fundamental values of the Earth Project in place it's time to look at it's politics. If you don't want power hungry control freaks to take over your project soon after it gets of the ground then make sure to put in place from the beginning the basic rules, the constitution, that dictates how decisions are made and enforced in the community. Here is a free 57 page guide at google books to get you started. It's called "The Game of Politics: Game Manual." http://books.google.com/books?id=1hxtpwgeMgMC&lpg=PP1&pg=PP1#v=onepage&q&f=false

 

Uppskrift af valddreifingu: Taktu fyrst til innihaldið.

Smári McCarthy benti nýlega á að hugmynd Montesquieu um þrískiptingu ríkisvaldsins hafi verið greiningarlíkan á hvar vald ríkisins væri að finna, en ekki uppskrift af besta fyrirkomulagi við valddreifingu þess. Til að baka okkur ekki vandræði, byrjum þá 'uppskrift af valddreifingu' á því að tína aðeins til það vald sem réttlætanlegt er að ríkið hafi.

Þegar kemur að hugtakinu vald er íslenskan gegnsæ. Sá sem getur valdið, getur orsakað, hefur vald. Hvers konar vald það er sem ríki hafa kemur skýrt fram í almennt notuðu skilgreiningu Max Weber á hugtakinu ríki: „[eitthvað er] ríki ef og að svo miklu leiti sem starfsmönnum stjórnkerfisins tekst að viðhalda einokun á beitingu lögmætts ofbeldis til að framfylgja sinni reglu.“

Hvorki George Washington né Mao Zedong, báðir æðstu menn og feður sinna ríkja, fóru í grafgötur með eðli ríkisvaldsins. Washington sagði að: „Ríkisvaldið er ekki skilsemi, það er ekki fágun, það er afl, eins og eldur er það hættulegur þjónn og hræðilegur herra.“ Meðan Mao sagði að: „Pólitískt vald kemur út úr hlaupinu á byssu.“

Vald ríkisins felst í að geta með lögmætu ofbeldi valdið því sem stjórnendur þess vilja. Ef þú hlýðir ekki lögum ríkisins þá áskilur það sér rétt að beita þig ofbeldi. Þetta er öllum ljóst og því lítið rætt. En þetta er lykilatriði og vekur upp grundvallar spurningar um valdsvið ríkisins sem verður að skoða áður en því valdi er dreift í nýrri stjórnarskrá.

Þegar kemur að því að semja, og fyrir þjóðina að samþykkja, nýja stjórnarskrá skulum við spyrja okkur og svara heiðarlega: „Hvað viljum við að meiri hlutinn eða fulltrúar hans hafi vald til að valda með ofbeldi?“

Leynilegar aðgerðir alríkislögreglunnar gegn bandarískum borgurum.

Í ljósi þess að öðru hverju dúkkar upp hugmyndin um auknar heimildir lögreglunnar til að hlera án dómsúrskurðar og jafnvel einhvers konar afbrigði að leynilögreglu (þó hún sé yfirleitt ekki kölluð það) þá birti ég hér grein sem ég vann 2003 upp úr skýrslu þingnefndar Bandaríkjaþings frá 1976.

_______________________________________________________

 

 

Í janúar 1975 setti bandaríska þingið saman nefnd til að rannsaka að hve miklu leyti stofnanir alríkisins framkvæmdu ólöglegar eða siðlausar aðgerðir[1].

 

 

Uppgötvannir þingnefndarinnar gerðar opinberar

 

Ári síðar gaf nefndin út skýrslur um hvers hún varð vísari. Í þeim kemur fram að í trássi við lög og stjórnarskrá[2] „hefðu verið framkvæmdar leynilegar aðgerðir, [að frumkvæði yfirmanna alríkislögreglunnar[3] og með vitund dómsmálaráðherra og annarra aðstoðarmanna Bandaríkjaforseta[4],] í þeim tilgangi að trufla og gera tortryggilega löglega stjórnmálastarfsemi bandarískra einstaklinga og hópa, og notað til þess hættulegar og niðurlægjandi aðgerðir […]“[5]

 

Upphaf og „endir“ aðgerðanna

 

„COINTELPRO, (skamstöfun fyrir “counterintelligence program”, var samheiti þessara aðgerða sem) hófust 1956, að hluta til vegna óánægju með úrskurð Hæstaréttar Bandaríkjanna sem takmarkaði völd stjórnvalda til að fara, fyrir opnum tjöldum, gegn mótmælahópum.“[6] Aðgerðunum lauk 1971, eftir að gögn um þær láku til fréttastofa sem leiddi til þess að hafin var lögsókn gegn alríkislögreglunni til að krefjast að hún afhenti öll önnur gögn sem tengdust aðgerðunum.[7]

 

Markmið aðgerðanna

 

COINTELPRO aðgerðirnar voru framkvæmdar undir því yfirskini að „vernda öryggi landsins og koma í veg fyrir ofbeldi.“[8] Nefndin komst hins vegar að þeirri niðurstöðu að „eina skýringin fyrir öllum þeim tilfellum sem þessar aðgerðir höfðu ekkert hugsanlegt samband við annað hvort öryggi landsins eða að koma í veg fyrir ofbeldi, […] væri að alríkislögreglan hefði hlutverk við að viðhalda ríkjandi þjóðfélags- og stjórnmálaskipan, og aðgerðir hennar skyldu miða að því að berjast gegn þeim sem ógna þeirri skipan.“[9]

 

Gegn hverjum beindust aðgerðirnar?

 

Aðgerðirnar beindust gegn einstaklingum og hópum sem vildu breytingar á þjóðfélaginu.[10] Meðal þeirra voru:

-       Hreyfingin gegn Víetnamstríðinu (The Anti-Vietnam War Movement).[11]

-       Kvennfrelsishreyfingin (The Womans Liberal Movement).[12]

-       Herferð fátæks fólks (The Poor Peoples Campaign).[13]

-       Þjóðernisprógram svartra (The Black Nationalist Program).[14]

-       Samstarfsnefnd háskóla um að rökræða utanríkisstefnu (The Interuniversity Commitee for Debate on Foreign Policy).[15]

-       Samtök velferðarmæðra (A Welfare Mothers Organizations).[16]

-       Samtök lýðræðissinnaðra stúdenta (The Students for a Democratic Society).[17]

-       Every Black Students Union (Öll stúdentasamtök svartra).[18]

-       Öldungardeildar- og fulltrúadeildar þingmenn (Senators and Congressmen).[19]

-       Hæstaréttardómari (A Suprene Court Justice), aðrir embættismenn og blaðamenn.[20]

-       Aðilar í hreyfingunni fyrir borgaralegum réttindum (The Civil Rights Movement), m.a. Marthin Luther King.[21]

 

Aðgerðum COINTELPRO var „augljóslega ætlað að hindra borgara í að ganga í [m.a.þessa] hópa, vinna gegn þeim sem þá þegar voru í hópunum og koma í veg fyrir tjáningu skoðanna.“[22]

 

Hvers konar aðferðum var beitt?

 

Aðferðir sem höfðu reynst vel í baráttunni gegn soviétskum njósnurum voru, í COINTELPRO aðgerðunum, notaðar ólöglega af alríkislögreglunni í baráttu sinni gegn bandarískum borgurum sem voru ósáttir við ríkjandi ástand.[23] „Fjöldi aðgerðana fólu í sér hættu á alvarlegum líkamlegum skaða eða dauða þess sem þær beindust gegn.“[24]

 

Aðgerðirnar fólu m.a. í sér að:

-       Opna póst og hlera símtöl.[25]

-       Njósna og halda skýrslur um öldungardeildar- og fulltrúadeildarþingmenn. Þær geymdu m.a. upplýsingar um skoðanir þeirra á Víetnamstríðinu, viðbrögð þeirra við lagatillögum stjórnvalda og hjúskaparbrot þeirra. - Þessar upplýsingar fengust með hlerunum (sem m.a. forseta Bandaríkjanna, dómsmálaráðherra og aðrir starfsmenn Hvítahússins höfðu beðið um)[26] og var dreift til manna í æðstu stigum alríkisstjórnarinnar.[27]

-       Brjótast inn, án heimilda, til einstaklinga og hópa sem alríkislögreglan taldi spillandi, til m.a. að koma fyrir hlerunarbúnaði og stela listum yfir meðlimi.[28]

-       Notafæra sér sambönd sín við fjölmiðla til að hafa á leynilegan hátt áhrif á sýn almennings á einstaklingum og hópum,[29] koma í veg fyrir að fólk gæti birt greinar í fjölmiðlum[30] og koma í veg fyrir eða tefja birtingu greina sem innihéldu gagnrýni á alríkislögregluna.[31]

-       Hafa áhrif á stefnu stjórnvalda og skoðanir almennings með lygum og blekkingum.[32]

-       Nota skattþjónustuna til að ónáða meðlimi ofangreindra hópa svo þeir hefðu minni tíma til taka þátt í starfsemi hópanna.[33]

-       Hafa samband við vinnu- og styrkjaveitendur til að fá meðlimi rekna úr vinnu og styrki fellda niður.[34]

-       Senda bréf til maka meðlima í hópum sem vildu breytingar á þjóðfélaginu, þar sem þeir voru ranglega sakaðir um framhjáhald, í þeim tilgangi að skapa viðvarandi vantraust, svo tíminn sem færi í  áhyggjur af því hvað væri hægt að gera til að bjarga sambandinu, væri ekki notaður í starfsemi með hópunum. Þessar aðgerðir eyðilögðu mörg hjónabönd.[35]

-       Hræða fólk skipulega frá því að tjá sig, með því að vera sífellt að hafa samband við meðlimi í hópunum.[36]

-       Hvetja til klíkustríða milli ofbeldishneigðra hópa (eins og The Black Panther Party og US, Inc.).[37]

-       Ljúga upp á meðlim ofbeldishneigðs hóps að hann væri uppljóstrari. Þessi aðferð var notuð þrátt fyrir að alríkislögreglumenn vissu af tilfellum þar sem uppljóstrarar hefðu verið drepnir fyrir þessar sakir.[38]

-       Koma í veg fyrir að fólk tjáði sig, kenndi, skrifaði og birti greinar[39] með því að:

-    Koma í veg fyrir fundi og ræðuhöld.[40]

-    Skipta sér af friðsamlegum mótmælum.[41]

-    Koma í  veg fyrir að hóparnir mynduðu útibú.[42]

-    Fá háskóla- og menntaskólakennara rekna.[43]

-    Koma í veg fyrir útbreyðslu bóka, blaða og tímarita.[44]

-    Koma í veg fyrir að fólk gæti birt greinar í fjölmiðlum[45]

 

Aðgerðunum lýkur opinberlega

 

Þrátt fyrir að COINTELPRO aðgerðunum lyki 1971 voru, við útgáfu skýrslunnar, enn í gangi svipaðar leynilegar aðgerðir ásamt ágengum rannsóknum.[46] „Ágengar rannsóknir eru enn notaðar og geta verið meira heftandi en leynilegar aðgerðir. Nafnlaust bréf er hægt að vísa frá sér sem hrekk, en heimsók frá alríkislögreglunni er ekki svo auðvelt að líta fram hjá.“[47]

 

Markmið og vonir þingnefndarinnar með útgáfu skýrslanna

 

Markmið þingnefndarinnar með útgáfu skýrslanna var að „veita heilsteyptan grunn staðreynda fyrir upplýsta umræðu þings og þjóðar um þau grundvallar atriði sem hafa áhrif á hlutverk aðgerða opinberra leyniþjónusta í frjálsu þjóðfélagi, og leggja til þær laga- og framkvæmdaraðgerðir, sem að mati nefndarinnar, væru viðeignandi til að koma í veg fyrir að fyrrum misbeiting endurtaki sig og til að tryggja nægilega samhæfingu, stjórnun og yfirsýn á úrræðum, getu og aðgerðum leyniþjónusta þjóðarinnar.“[48]

 

Nefndin vonaði að „þessar skýrslur muni hvetja til þjóðarumræðu, ekki um „Hver gerði það?“, heldur um „Hvernig gerðist það og hvað er hægt að gera til að koma í veg fyrir að það gerist aftur?“.[49] Þingnefndin lagði m.a. til að leyniþjónusturnar skyldu, í aðgerðum sínum, virða Stjórnarskrána og önnur lög,[50] og að þær yrðu að fá heimildir frá dómstólum fyrir hlerunum og bréfaopnunum.[51]

 

Hver hefur þróunin verið frá útgáfu skýrslanna árið 1976

 

Árið 1996 fékk Bill Clinton, þáverandi forseti Bandaríkjanna, samþykkt lagafrumvarp sem heimilaði leyniþjónustum að brjóta á stjórnarskrábundnum rétti Bandaríkjamanna.[52] Stjórnarskrá Bandaríkjanna, sem sett var til að vernda borgarana fyrir ágangi ríkisvaldsins, eru æðstu lög landsins, og öll lög sem ríkisvaldið setur sem stangast á við Stjórnarskrána eru því ekki lög heldur ólög. Núverandi forseti Bandaríkjanna, George W. Bush, hefur gengið enn lengra en Clinton, í því að brjóta á stjórnarskrábundnum rétti Bandaríkjamanna, með Föðurlandsvina lögunum (U.S.A.PATRIOT Act) sem Bandaríkjaþing samþykkti 26. Októbember 2001. Lögin brjóta Stjórnarskrána og draga úr eftirliti dómstóla með því að gefa leyniþjónustum heimildir til að njósna um fólk í Bandaríkjunum án þess að hafa rökstuddan grun (probable cause) um misgjörðir þess og lesa vefpóst án þess að fá fyrir því dómsúrskurð (court order)[53]. Núna síðast þann 13. December 2003 Samþykkti George W. Bush enn önnur lög (Intelligence Authorization Act) sem draga úr eftirliti þings og dómstóla með leyniþjónustum alríkisins.[54]

 

Þingnefndin varar við afleiðingum lélegs eftirlits með framkvæmdavaldi og leyniþjónustum

 

 “[...] ef leyniþjónustur halda áfram að starfa undir framkvæmdarvaldi sem eru ekki settar skorður og haft með því eftirlit á virkann hátt – þá munum við hvorki hafa góðar upplýsingar né þjóðfélag sem er frjálst heima fyrir og nýtur virðingar erlendis.”[55]

Eitt besta eftirlit með njósnum framkvæmdarvaldsins er krafan að sannfæra þurfi dómsvaldið að rökstuddur grunur sé um glæpsamlegt athæfi þeirra sem njósna eigi um.

 

Jón Þór Ólafsson

[1] Bls. v í formála bókar II, skýrslunnar: Intelligence Activities and the Rights of Americans.

   Tekið saman og gefið út af nefnd skipuð af bandaríska þinginu 1976. (Allar aðrar tilvitnannir í  

   þessari grein eru úr sömu skýrslu, nema annað sé tekið fram). (Þessa skýrslu má m.a. finna á

   www.aarclibrary.com undir Church Reports)

[2] Bls. 12 - 14, 137 og 212 í bók II, og bls. 10 í bók III.

[3] Bls. 9 í bók III.

[4] Bls. 11 í bók III.

[5] Bls. 211 í bók II.

[6] Bls. 3 í bók III.

[7] Bls. 3 í bók III. Neðanmálsgrein.

[8] Bls. 6 í bók III.

[9] Bls. 5 og 7 í bók III.

[10] Bls. 212 í bók II.

[11] Bls. 17 í bók II.

[12] Bls. 7 í bók II.

[13] Bls.16 í bók II.

[14] Bls. 214 í bók II.

[15] Bls. 5 í bók III.

[16] Bls. 8 í bók II.

[17] Bls. 8 í bók II.

[18] Bls. 8 í bók II.

[19] Bls. 8, 9 og 10 í bók II.

[20] Bls. 9, 10 og í bók II.

[21] Bls. 11 í bók II.

[22] Bls. 211 í bók II, og bls. 5 í bók III.

[23] Bls. 7 í bók III.

[24] Bls. 8 bók III.

[25] Bls. 1 og 5 í bók II.

[26] Bls 9, 10, 225 og 265 í bók II.

[27] Bls. 8 og 13 í bók II.

[28] Bls. 13 í bók II.

[29] Bls. 15 í bók II.

[30] Bls. 215 í bók II.

[31] Bls. 16 í bók II.

[32] Bls. 216 og 217 í bók II.

[33] Bls. 10 í bók II, og bls. 8 í bók III.

[34] Bls. 10 og 217 í bók II, og bls. 8 í bók III.

[35] Bls. 216 í bók II, og bls. 8 í bók III.

[36] Bls. 217 í bók II.

[37] Bls. 217 í bók II.

[38] Bls. 218 í bók II.

[39] Bls. 215 í bók II.

[40] Bls. 215 og 216 í bók II.

[41] Bls. 216 í bók II.

[42] Bls. 215 í bók II.

[43] Bls. 215 í bók II.

[44] Bls. 216 í bók II.

[45] Bls. 215 í bók II.

[46] Bls. 13 í bók III.

[47] Bls. 12 í bók III.

[48] Bls. v og vi í formála bókar II.

[49] Bls. 12 og 13 í bók III.

[50] Bls. 297 í bók II

[51] Bls. 327 í bók II

[52] Er að finna m.a. í bókinni Perpetual War for Perpetual Peace, eftir Gore Vidal.

[53] M.a. í greinunum Local Officials Rise Up to Defy The Patriot Act í Washington Post þann 21. Apríl 

    2003 og Local Communities Refuse to Enforce Patriot Act á Fox News þann 20. Maí 2003. Sjá á

    www.washingtonpost.com og www.foxnews.com . Upplýsingar um lögin er einnig að finna á

    heimasíðu Bill of Rights Defence Committee á slóðinni www.bordc.org

[54] M.a. í greininni Too Much Power í Washington Post þann 4. Janúar 2004. Sjá á

    www.washingtonpost.com

[55] Bls x í formála bókar II.

 

 

 

Hver ber ábyrgð á að stöðva ólöglega innheimtu?

Ef lánafyrirtækin senda út innheimtuseðla með vöxtum sem réttaróvissa er um þá er það ekki neytandans að fara í mál. Það er dómsmálaráðherra að framfylgja 36. grein laga nr. 7/1936 og neytendaverndartilskipun Evrópusambandsins 93/13/EBE um að neytandinn skuli njóta vafans og benda fjármálafyrirtækjum á að þau geti sótt rétt sinn fyrir dómsstólum. En ef þau haldi vaxtakröfunni til streitu verði þau ákærð.

Boltinn er hjá Rögnu Árnadóttur dómsmálaráðherra. Sjáum hvort hún og hennar liðsmenn standa vörð um réttaröryggi landsmanna eða hvort hún stendur á hliðarlínunni meðan hennar sýslumenn og lögregla hjálpa fjármálafyrirtækjunum að rúlla upp réttaröryggi landsins.

http://jonthorolafsson.blog.is/blog/jonthorolafsson/entry/1072972/

Íslandsbanki fer að tilmælunum

Dómsmálaráðherra á að hafa frumkvæðið.

Ragna Árnadóttir ber sem dómsmálaráðherra ábyrgð á að lögum sé framfylgt og að standa vörð um réttaröryggi landsmanna. Við umbjóðendur hennar höfum veitt henni viðtækt vald til þessa.

Staðan er þannig að meðan réttaróvissa ríkir um hverjir vextir gengistryggðu lánanna skulu vera segja 36. grein laga nr. 7/1936 og neytendaverndartilskipun Evrópusambandsins 93/13/EBE að neytandinn skuli njóta vafans. Í þessu tilfelli eru neytendurnir í liði lántakenda.

Til að verja réttaröryggi landsins þarf leikáætlun Rögnu að minnsta kosti að innihalda þrjár eftirfarandi leikfléttur:

Leikáætlunin: "Réttaröryggi."

1. Þegar Seðlabankinn og FME mæla með því að fjármálafyrirtæki rukki vexti sem réttaróvissa er um og brjóti því lög um að neytandinn skuli njóta vafans, þá á dómsmálaráðherra að gefa út yfirlýsingu að slíkt verði ekki liðið.

2. Ef lánafyrirtækin senda út innheimtuseðla með vöxtum sem réttaróvissa er um þá er það ekki neytandans að fara í mál. Það er dómsmálaráðherra að framfylgja lögum um að neytandinn skuli njóta vafans og benda fjármálafyrirtækjum á að þau geti sótt rétt sinn fyrir dómsstólum. En ef þau haldi vaxtakröfunni til streitu verði þau ákærð.

3. Ef sýslumenn, og aðrir starfsmenn undir dómsmálaráðherra, ætla að ganga erinda fjármálafyrirtækja við að ganga að eigum lántakenda án þess að sækja málið fyrir dómsstólum, skal dómsmálaráðherra samstundis stöðva þá og ávíta.

Boltinn er hjá Rögnu. Sjáum hvort hún og hennar liðsmenn standa vörð um réttaröryggi landsmanna eða hvort hún stendur á hliðarlínunni meðan hennar sýslumenn og lögregla hjálpa fjármálafyrirtækjunum að rúlla upp réttaröryggi landsins.

http://jonthorolafsson.blog.is/blog/jonthorolafsson/entry/1072972/

Vill geta lagt lögbann á gengislán

Leikjafræði gengistryggðu lánanna.

Meðan HM er í hámarki er stórleikur í gangi á Íslandi. Það færðist fjör í leikinn á dögunum þegar Hæstiréttur gaf gengistryggingu lána rauða spjaldið. En hvaða leikmenn eru í keppnisliðunum og hver er staðan í leiknum?

Stöðuleiki fjármálakerfisins vs. Réttaröryggið.

Staðan er þannig að meðan réttaróvissa ríkir um hverjir vextir lánanna skulu vera segja 36. grein laga nr. 7/1936 og neytendaverndartilskipun Evrópusambandsins 93/13/EBE að neytandinn skuli njóta vafans. Í þessu tilfelli eru neytendurnir í liði lántakenda.

Lið fjármálafyrirtækja eiga að hámarka arð fjárfesta sinna. Þau klúðruðu sókn með ólöglegum lánum og reyna nú að bjarga því sem bjargað verður fyrir sig og sína liðseigendur. Fyrrum liðsmaður þeirra, Gylfi Magnússon Efnahags- og viðskiptaráðherra, keppist nú við að sannfæra almenning um að það sé almannahagur að verja fjárfesta í leiknum.

Lið Seðlabanka og fjármálaeftirlitsins (FME) eiga að standa vörð um stöðuleika fjármálakerfisins. Þeir hafa líka stillt sér í vörn fjárfesta og segja það almannahagsmunir að allir geri slíkt hið sama. Vörnin er samt veik því allur efnahagsleikvöllurinn hvílir umfram allt á réttaröryggi. Þegar réttaröryggið tapast þá tapast stöðuleiki fjármálakerfisins einnig.

Ragna Árnadóttir ber sem dómsmálaráðherra ábyrgð á að lögum sé framfylgt og að standa vörð um réttaröryggi landsmanna. Við umbjóðendur hennar höfum veitt henni viðtækt vald til þessa. Til að verja réttaröryggi landsins í leiknum þarf leikáætlun Rögnu að minnsta kosti að innihalda þrjár eftirfarandi leikfléttur.

 

Leikáætlunin: "Réttaröryggi."

1. Þegar Seðlabankinn og FME mæla með því að fjármálafyrirtæki rukki vexti sem réttaróvissa er um og brjóti því lög um að neytandinn skuli njóta vafans, þá á dómsmálaráðherra að gefa út yfirlýsingu að slíkt verði ekki liðið.

2. Ef lánafyrirtækin senda út innheimtuseðla með vöxtum sem réttaróvissa er um þá er það ekki neytandans að fara í mál. Það er dómsmálaráðherra að framfylgja lögum um að neytandinn skuli njóta vafans og benda fjármálafyrirtækjum á að þau geti sótt rétt sinn fyrir dómsstólum. En ef þau haldi vaxtakröfunni til streitu verði þau ákærð.

3. Ef sýslumenn, og aðrir starfsmenn undir dómsmálaráðherra, ætla að ganga erinda fjármálafyrirtækja við að ganga að eigum lántakenda án þess að sækja málið fyrir dómsstólum, skal dómsmálaráðherra samstundis stöðva þá og ávíta.

Boltinn er hjá Rögnu. Sjáum hvort hún og hennar liðsmenn standa vörð um réttaröryggi landsmanna eða hvort hún stendur á hliðarlínunni meðan hennar sýslumenn og lögregla hjálpa fjármálafyrirtækjunum að rúlla upp réttaröryggi landsins.

Miða við lægstu vexti á hverjum tíma

NAFLASTRENGURINN Á GYLFA.

Í hinu pólitíska umhverfi Bandaríkjanna er vanalegt að fyrrum varðhundar auðugra sérhagsmunaaðila á borð við banka og fjárfesta verði ráðherrar. Tveir síðustu fjármálaráðherrar Bandaríkjanna komu báðir úr risa bönkum og samanlagt hafa þeir styrkt risa bankana um yfir billjarð dollara („trillion dollars“ á ensku). (Sjá hér og hér)

Hvert liggur naflastrengurinn?

Á Íslandi í fyrra varð fyrrum varðhundur auðugra sérhagsmunaaðila að viðskiptaráðherra. Gylfi Magnússon var í stjórn Samtaka Fjárfesta á árunum 2001 - 2007, rétt áður en hann settist í stól viðskiptaráðherra. Ætli að hann hafi klippt á naflastrenginn við sérhagsmuni fjárfesta þegar hann tók að sér að verja hagsmuni almennings?

Að þjóna tveimur herrum.

Á heimasíðu Samtaka Fjárfesta segir: „[...] hefur félagið þann tilgang að gæta hagsmuna fjárfesta gagnvart stjórnvöldum, stjórnmálamönnum, útgefendum hlutabréfa og annarra verðbréfa og fjölmiðlum og öðrum þeim sem áhrif geta haft á hag fjárfesta.“ Gylfi var í stjórn þessa félags á sama tíma og hann átti að gæta hagsmuna almennings sem formaður stjórnar Samkeppniseftirlitsins 2005 - 2009. Hagsmunir fjárfesta og markmið Samkeppniseftirlitsins við að verja almannahag fara ekki alltaf saman.

Nú í dag þegar Gylfi á að vera að gæta hagsmuna almennings er manni spurn hvað Gylfi gerir þegar hagsmunir almennings og hagsmunir fjárfesta fara ekki saman?

 

Eftirstöðvar sexfaldast

Opið bréf til þingmanna: "Til að treysta stjórnvöldum."

Kæru þingmenn. 

Út um allt samfélagið er fólk að spyrja sig með einum eða öðrum hætti:  
"Hvað þarf stjórnarskráin að segja til að takmarka og uppræta misbeitingu stjórnvaldsins?" og 
"Hverjum er best treystandi til að semja og samþykkja slíka stjórnarskrá?"

 

Til að komast nær svari hef ég í skrifum bent landsmönnum á að spyrja sig nokkurra spurninga.  

Viljið þið vera svo væn að svara tveimur þeirra?

 

SPURNINGIN 1:

   Treystir þú öðrum en þínum stjórnmálaflokki til að misfara ekki með stjórnvaldið án þess að fimm eftirfarandi grunnreglur séu festar í stjórnarskránni?

  

Fimm grunnreglur til að takmarka og uppræta misbeitingu stjórnvaldsins:
(Spurningarnar sem fylgja grunnreglunum eru fyrir þá sem vilja gefa þjóðinni skýrari mynd af sinni afstöðu).

1. Valdheimildin skal vera skýrt afmörkuð svo ljóst sé hvort valdhafar fara um fram hana. Ættu stjórnvöld að hafa vald til að gefa nýtingarétt á náttúruauðlindum þjóðarinnar eða að leigja þær út til margra kynslóða? Hafa tveir menn vald til að lýsa yfir stríði í nafni Íslands? 

2. Valdinu skal dreifa svo að spilling eigi erfiðara uppdráttar og sé auðveldari að uppræta. Ætti sami hópurinn að hafa löggjafar- og framkvæmdavald, ásamt því að skipa dómsvaldið og stilla upp í stjórnsýslunni? Ætti þjóðin að hafa vald til að setja mál í þjóðaratkvæðagreiðslu?

3. Valdbeitingin skal vera gegnsæ svo því verði ekki leynt þegar valdhafar fara umfram valdheimildir sínar. Er leynd yfir aðgerðum stjórnvalda einhvern tíman mikilvægari fyrir þjóðina en gegnsæi til að fylgjast með misbeitingu stjórnvaldsins? Ef svo er þá mun spilling eiga sér þar skjól. 

4. Valdumboðið skal vera afturkallanlegt svo stöðva megi sem fyrst þá sem misfara með valdheimildir sínar. Því skyldi þjóðin ekki hafa rétt á að afturkalla valdumboð sitt með þjóðaratkvæðagreiðslu þegar stjórnvöld misfara með valdið sem hún fól þeim?

5. Valdmisnotkun skal vera refsiverð svo valdhafar sjái síður hag sinn í að misfara með vald þjóðarinnar. Ef ákæruvaldið er skipað af framkvæmdavaldinu er ólíklegt að það bíti húsbóndann. Því skyldi þjóðin ekki kjósa saksóknara sem gæti m.a. ákært fyrrverandi ráðherra og þingmenn fyrir misbeitingu valdsins?

 

SPURNINGIN 2:

   Hvoru stjórnlagaþinginu treystir þú betur til að setja öllum framtíðar stjórnvöldum traustari leikreglur sem takmarka og uppræta misbeitingu á valdi þjóðarinnar: Tillögu ríkisstjórnarinnar eða tillögu Ragnars Aðalsteinssonar hæstaréttarlögmanns?

Tillaga ríkisstjórnarinnar er að fámennt stjórnlagaþing (skipað fólki sem flest þarf fé og flokksvélar til að ná kosningu) ráðleggi stjórnvöldum hvernig reglur stjórnvöld skulu setja sjálfum sér. 

Tillaga Ragnar Aðalsteinssonar hæstaréttarlögmanns, í Silfri Egils 22. mars 2009, er að fjölmennt úrtak allra Íslendinga skipi stjórnlagaþing sem semur nýja stjórnarskrá og setur í þjóðaratkvæðagreiðslu.

 

Þjóðin þarf stjórnarskrá til að byggja á til framtíðar.

Stjórnkerfið sem þið farið fyrir er einn hornsteina samfélagsins. Aðeins traust stjórnarskrá getur til lengri tíma takmarkað og upprætt spillingu stjórnkerfisins. Við getum ekki treyst á að gott fólk veljist í valdastöður. Ef við kjósum að byggja aftur upp samfélag með slæma stjórnarskrá er öruggt að spilling í stjórnkerfinu mun rífa það niður á ný. Aðeins þið hafið valdið til að velja hvort við fáum löggefandi stjórnlagaþingi þjóðarinnar eða ráðgefandi stjórnlagaþingi flokka og fjármagnseigenda.

Þjóðin þarf svör við þessum spurningum. 
Verið svo væn að svara þeim heiðarlega svo ykkar afstaða sé gegnsæ fyrir þjóðina.

Kærar þakkir,

Jón Þór Ólafsson.