Fötin skapa þingmanninn

Níu ára stúlka sagði nýlega við mig: “Ekki fara í fullorðins fötin. Þá ferðu að hugsa eins og fullorðnir og hættir að hugsa fyrir börnin.”

Ég er kannski einfeldningur en er eins og litla stelpan sannfærður um að fötin sem við klæðumst hafa áhrif á hugsun okkar og hegðun, og því sé mikilvægt að samsama sig almenningi í klæðaburði þegar maður er ráðin til að hugsa um þeirra hagsmuni. 

Þetta virðist kannski léttvægt, en sannleikurinn er oft augljósari saklausum börnum en okkur fullorðna fólkinu.

Þjóðaratkvæðagreiðsla um Sigmundar Davíðssamninginn?

Sigmundur Davíð hefur lofað að setja skuldamál heimilanna í forgang og ganga strax til samningaviðræðna við kröfuhafa. Hann og hans flokkur studdu þjóðaratkvæðagreiðslur um Icesave samningana sem kenndu okkur eftirfarandi: 

1. Samningaviðræður verða ábyrgari þegar bæði samninganefnd Íslands og erlendra kröfuhafa vita að þjóðin segir á endanum af eða á um samningana.

2. Upplýst umræða í samfélaginu verður víðtækari þegar þjóðin trúir því að hún fái að taka endanlega ákvörðun um samninginn.

3. Þjóðarsátt er líklegri í kjölfar þjóðaratkvæðagreiðslu um samning sem bæði hefur verið þaulræddur í samfélaginu og gæti endað fyrir dómsstólum.

Sigmundur Davíð og Framsóknarflokkur hans geta nú fylgt eigin fordæmi og gefi út yfirlýsingu um bindandi þjóðaratkvæðagreiðslu um samninga sína við kröfuhafa, eða beðið eftir því að grasrótarhópar tengdir öðrum flokkum taki af skarið og deili heiðrinum með Ólafi Ragnari forseta vor. 

Yfirskrift dagsins er kaupmáttur, atvinna og velferð.

Kaupmáttur launa mun halda áfram að minnka meðan slíkt sé stefna Seðlabanka Íslands. Til að halda kaupmætti sínum þurfa launamenn því sífellt að semja um hærri laun. 2,5% kaupmáttarskerðing á ársgrundvelli segir hagfræðin að sé skilvirkt peningakerfi. Seðlabankinn nær þó þessu marki nánast aldrei (sjá tölur um síðustu tíu árin). Stefnu og stjórntæki Seðlabankans þarf að skoða og ræða í samfélaginu ef við viljum skilja hvernig hægt sé að verja kaupmáttinn.

Lengi vel hafa viðskiptabankarnir, með fulltingi Seðlabankans, búið til of mikið af nýjum peningum (með útlánum) svo kaupmáttarrýrnun krónunnar (verðbólga) fylgdi í kjölfarið. En þegar launafólk fer fram á kauphækkun til að halda kaupmætti launa sinna, þá heyrast háværar raddir um að hækkun launa hafi í för með sér aukna verðbólgu. Þetta er rétt, en aðeins hálfur sannleikur. Grunnorsök verðbólgunnar er að rekja til útlána einkabankanna, sem Seðlabankinn hefur heimildir og verkfæri til að takmarka meðan að viðskiptabankarnir vilja stunda viðskipti við Seðlabankann.

 

Rót kaupmáttarskerðingar launa er að finna í stefnu og stjórn Seðlabanka Íslands á peningakerfi landsins. Eigum við ekki að aðstoða stjórn bankans og annað starfsfólk við að vernda kaupmátt krónunar? Ég er búinn að biðja um fund með Má Guðmundssyni Seðlabankastjóra og læt ykkur vita hvernig fer.

 

Varðandi síðari tvö orðin í yfirskrift dagsins, þá er forsenda fleiri starfa og velferðar að koma atvinnulífinu í gang. Kynnið ykkur hvernig Píratar vilja koma að því verkefni með því að skapa kjörlendi fyrir netvænt atvinnulíf. Sjáumst í göngunni.